ไทรตอก : พืช

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Ficus pellucido-punctata Griff. ชื่อวงศ์ : MORACEAE

         ไทรตอก เป็นไม้อิงอาศัย ลำต้นและเรือนรากโอบรัดไม้อื่น ๒๐-๒๕ เมตร มียางสีขาว กิ่งอ่อน หูใบและก้านใบ มีขนนุ่ม ใบ เดี่ยว เรียงสลับ แผ่นใบรูปขอบขนานแกมรูปรี ยาว ๑๐-๑๕ เซนติเมตร กว้าง ๔-๖ เซนติเมตร ผิวใบเกลี้ยง ใบแห้งสีน้ำตาลแดง ปลายใบเรียวแหลม โคนใบสอบ เส้นแขนงใบ ๖-๘ คู่ ออก ๓ เส้นที่โคนใบ เส้นย่อยขนานกับเส้นแขนงใบ ก้านใบยาว ๑-๓ เซนติเมตร ผล แก่สีเหลืองส้ม รูปกลมรี ยาวประมาณ ๒ เซนติเมตร กว้าง ประมาณ ๑.๕ เซนติเมตร ออกเป็นคู่ตามง่ามใบ ประดับด้วยกลีบเลี้ยง ๓ กลีบ ที่ขั้วผล

         ไทรตอก ขึ้นทั่วไปในป่าที่ลุ่มและป่าพรุ มีเขตการกระจายพันธุ์ทางภาคใต้ และภาคตะวันออกเฉียงใต้ของประเทศไทย ในต่างประเทศพบที่อินเดีย พม่า อินโดนีเซีย และฟิลิปปินส์

         ใช้รากเส้นเล็ก ๆ ประกอบยากินแก้ปัสสาวะพิการ แก้ขัดเบา แก้กระษัย แก้โรคที่เกิดจากไตพิการ แก้พิษต่าง ๆ บำรุงน้ำนม (ชวลิต นิยมธรรม, พ่วง บุษรารัตน์)