หงอนไก่ทะเล : พืช

ชื่อท้องถิ่น : ไข่ควาย (กระบี่) ; ดุหุน (ตรัง) ; หงอนไก่ (กลาง, สุราษฎร์ธานี) ชื่อวิทยาศาสตร์ : Heritiera littoralis Dryand. ชื่อวงศ์ : STERCULIACEAE

          หงอนไก่ทะเล เป็นไม้ยืนต้นขนาดเล็กถึงกลาง สูง ๕-๒๐ เมตร เปลือกสีน้ำตาลอมชมพูอ่อน แตกเป็นสะเก็ดเล็ก ๆ ไปตามยาวลำต้น เนื้อไม้สีขาว ใบ เดี่ยว เรียงสลับ แผ่นใบรูปไข่หรือขอบขนาน กว้าง ๓.๕-๑๐.๐ เซนติเมตร ยาว ๑๐-๒๒ เซนติเมตร ปลายใบทู่หรือมน โคนใบกลม มน สอบแคบ หรือเบี้ยว เนื้อใบเกลี้ยงหนา หลังใบเขียวท้องใบเป็นคราบขาวประด้วยจุดหรือสะเก็ดสีน้ำตาลอ่อน เส้นแขนงใบ ๗-๑๕ คู่ ปลายเส้นประสานกันก่อนถึงขอบใบ เส้นกลางใบและเส้นแขนงใบเห็นเด่นชัดมากทางด้านท้องใบ ขอบใบเรียบหรือเป็นคลื่นบาง ก้านใบค่อนข้างอวบอ้วน ยาว ๑-๒ เซนติเมตร ช่อดอก ออกตามง่ามใบใกล้ ๆ ปลายกิ่ง ยาว ๕-๑๐ เซนติเมตร ช่อมักห้อยย้อยลงกลีบเลี้ยงเป็นรูปถ้วย ตามขอบมีติ่งแหลมรูปสามเหลี่ยมแคบ ๆ ๕ แฉก กลีบดอกไม่มี เกสรผู้ ๘ อัน ติดรวมกันเป็นวงที่ปลายเส้า รังไข่ ๕-๖ รัง แต่ละรังเป็นอิสระและต่างก็มีไข่อ่อน ๑ หน่วย ผล เป็นแคปซูลพอง ๆ ผิวแข็งเกลี้ยงเป็นมันที่ปลายผลเป็นสันหรือครีบยาว ๆ คล้ายปีกหนึ่งครีบ หงอนไก่ทะเล ขึ้นตามด้านในของป่าชายเลนทั่ว ๆ ไป มีเขตการกระจายพันธุ์ทางภาคตะวันออก และภาคใต้ของประเทศไทย ต้น ใช้ทำถ่าน เนื้อในเมล็ดตากแห้งตำผงคลุกกับข้าว เป็นยาเบื่อสุนัข