ขนุนป่า : พืช

ชื่อท้องถิ่น : ขนุนป่า ชื่อวิทยาศาสตร์ : Artocarpus kemando Miq. ชื่อวงศ์ : MORACEAE

          ขนุนป่า เป็นไม้ยืนต้นขนาดเล็กถึงใหญ่ สูง ๑๐-๔๐ เมตร เรือนยอดรูปทรงเจดีย์ รูปกรวยคว่ำถึงค่อนข้างกลม โคนต้นเป็นพูพอนแผ่กว้าง สูง ๒-๓ เมตร ลำต้นเหนือพูพอนกลมเปลา ตรง เปลือกสีน้ำตาลเทาคล้ำถึงเทาดำ เรียบถึงแตกเป็นร่องตามยาว มีแนวนูนตามขวางห่าง ๆ เปลือกชั้นในสีเหลืองอมชมพูถึงน้ำตาลอ่อน มียางเหนียวสีขาวข้นคล้ายน้ำนม ยอดอ่อน ใบอ่อน และกิ่งอ่อน ตลอดจนก้านช่อดอก มีขนสั้น ๆ หูใบยาวรูปหอกห่อหุ้มยอดอ่อน แต่จะหลุดร่วงไปได้ง่าย และทิ้งรอยแผลเป็นวงรอบ ๆ กิ่ง ใบ เดี่ยว เรียงสลับ แผ่นใบหนาคล้ายแผ่นหนัง รูปรีถึงรูปขอบขนาน ยาว ๑๐-๒๐ เซนติเมตร กว้าง ๕-๑๐ เซนติเมตร ปลายใบเป็นติ่งแหลม โคนใบสอบถึงมน ผิวใบเกลี้ยง หลังใบเป็นมัน ขอบใบเป็นคลื่น เส้นแขนงใบ ๘-๑๑ คู่ ก้านใบยาว ๓-๔ เซนติเมตร ดอก เล็ก สีเขียวอ่อน ออกชิดกันแน่นเป็นแท่งตามง่ามใบใกล้ยอด ดอกตัวผู้และดอกตัวเมียอยู่ต่างช่อในต้นเดียวกัน ผล รูปทรงกระบอก ยาว ๓-๕ เซนติเมตร กว้าง ๒-๓ เซนติเมตรขนุนป่า ขึ้นในที่ราบลุ่มและป่าพรุ ทางภาคใต้ของประเทศไทย ในต่างประเทศพบที่สิงคโปร์ มาเลเซียและเกาะบอร์เนียว ออกดอกระหว่างเดือนมีนาคม-พฤษภาคม ผลแก่ระหว่างเดือนกรกฎาคม-ตุลาคม เนื้อไม้ใช้การก่อสร้างภายในได้ดี ใช้ขุดทำเรือแก่น บำรุงกำลัง บำรุงโลหิต แก้กามโรค